Namaste

Namaste vanuit India! Inmiddels is de eerste week voorbij gevlogen met veel nieuwe avonturen dus tijd om jullie weer mee te nemen op reis.

Mijn propje landde zondag 1 september met helder weer op Dharamsala airport waar ik werd opgewacht door Varun. We kenden elkaar nog van vorig jaar dus de autorit van 1.5 uur naar het vrijwilligershuis benutten we om bij te praten. Dat zorgde gelukkig voor wat afleiding want de weg is hier nogal bochtig en met een lege maag..

Gelukkig werd bij aankomst thuis mijn maag snel gevuld door Vicky, de chef en eigenlijk allesregelaar hier. Na een kort moment van rust na de vliegreizen ging ik op pad naar het huis van Vicky en zijn vrouw Bindu voor het diner. Het was een fijn weerzien met allemaal. Ook de kinderen kwamen vast even gedagzeggen ondanks dat het zondag was en we dus geen les deden.

Er was nog wel een korte mededeling over de andere vrijwilligers die zouden uiteindelijk toch pas over twee weken komen. Dus twee weekjes alleen in dit bergdorp. Minder gezellig maar kan ik!

De volgende dag stond de eerste Engelse les op het programma. Maar eerst moesten er schriften, pennen en stickers worden uitgedeeld die ik had meegesleept uit Maleisië. De kinderen waren dolenthousiast. Super schattig. Eerste onderwerp: karaktereigenschappen. Voor sommigen nog best lastig dus op dag twee maar wat makkelijker gemaakt. Helaas bleek dat nog niet voldoende want halverwege de les barstte mijn jongste leerling (ik denk een jaar of 5) in dikke tranen uit. Ik had nog zo gezegd dat ze het altijd konden zeggen als ze iets niet snapten maar blijkbaar was de drempel voor dit mannetje toch wat hoog tussen al die grote kinderen. De leeftijden verschillen nogal en ook de niveaus (privéschool of staatsschool). De dagen erna dus maar speciale opdrachten.

Behalve een klein whiteboard is er hier niet veel heel en kopen is ook lastig want het dorp bestaat uit huizen en koeien (vandaar ook dat ik al een maand liep te slepen met die schriften enzo). Ik besloot zelf scrabble te maken. Ze houding erg van spelling dus dit was een hit. Wel lastig dus we maken verschillende variaties op het spel.

Zo ging de week snel voorbij en was het donderdagochtend dat ik aan het ontbijt zat met Vicky en Bindu die mij inmiddels geheel hebben opgenomen in de familie. Ik mocht ook bij hen komen wonen deze maand. Dat betekent inclusief gezin van de broer met pasgeboren baby en de (schoon)ouders. Ik koos nog even voor het vrijwilligershuis en daarop besloten zij met mij mee te gaan.

Aan het ontbijt vroeg ik of ze eigenlijk wel eens gevlogen hadden. Dat bleek niet het geval. Natuurlijk wilde ik ook weten of ze dat leuk zouden vinden. Dat zeker wel, maar ze schatten de kans dat dat ooit zou gebeuren heel klein in want dat kost een vermogen. Er begon een plannetje te borrelen in m'n hoofd. Ik vroeg nog snel of er nog plannen waren voor dit weekend gezien er nu geen andere vrijwilligers waren en checkte ondertussen snel of er voor de volgende dag nog vluchten richting Delhi waren. Dat kon gelukkig nog gewoon dus prompt deed ik mijn voorstel om samen een weekendje Delhi te doen. Ze vonden het fanatastisch maar durfden het eigenlijk niet aan te nemen. Toen ik zei dat geld geen rol speelde was er nog één hoorde te nemen: toestemming van de familie. Dus op naar de ouders. Gelukkig gaven zij snel groen licht en kon het boekingsproces van start gaan. Altijd lastig als je binnen 24 uur van tevoren zit, dan schieten de prijzen alle kanten op maar uiteindelijk lukte het. Nu nog de zoon die op school zat het grote nieuws vertellen. Ook hij was door het dolle. Ik kreeg zelfs knuffels (buitengewoon ongebruikelijk hier tussen man / jongen en vrouw die geen familie is). Oma kwam me ook nog uitdankbaarheid in m'n wangetjes knijpen en daarna konden de voorbereidingen beginnen.

De volgende stap die genomen moest worden was de kapper want voor zo'n speciale gelegenheid moesten ook de mannen hier eens wat aan hun uiterlijk doen.

De volgende ochtend vroeg op want om 8.45 de lucht in en de airport is op 1.5 uur rijden. Dat ging op zn Indiaas en bezorgde mij (meid van de tijd) nogal wat stress. Maar we haalden het. Bij de check in vroeg ik nog om extra goede plekken omdat mijn medepassagiers voor het eerst vlogen. Dat kwam goed. Toen het vliegtuig aankwam begon het filmen en fotograferen en dat hield voorlopig niet op. Ze hadden namelijk niet alleen nooit gevlogen maar ook nog nooit een vliegtuig in het echt van dichtbij gezien. Een hele belevenis.

Bindu vroeg zich ook nog echt af of het raampje open kon tijdens het vliegen.

Eindelijk was het zover, na wat vertraging, en konden we gaan. M'n hand heeft het maar net overleefd maar ze vonden het prachtig. Beetje turbulentie maar ik vertelde overtuigend dat ze in de Indiase bussen dit gehobbel toch ook altijd voelen.

Gelukkig waren de stewardessen van Indigo zo lief om er een extra bijzondere ervaring van te maken: ze kwamen met een dienblad met 4 drankjes en snacks en een handgeschreven briefje om ons een fijne eerste vlucht te wensen.

Bij aankomst in Delhi namen we de metro naar het hotel. Althans dat dacht ik. Ik ging namelijk voorop maar toen ik achterom keek bij de roltrap stond m'n reisgezelschap nog bovenaan. Tja daar had ik even niet aan gedacht maar het platteland van Andretta kent ook geen roltrappen. Een hele hoop nieuwe ervaringen dus dit weekend.

Ook voor mij want zaterdagochtend werden we voor ontbijt uitgenodigd bij Bindu's broer. Dat was nog weer even next level qua woonomstandigheden voor mij. Een kamertje met enkel een tweepersoonsbed, een 50 jaar oude tv op een wankel karretje en een plastic zijltje op de vloer. Oja en nog een kerstmuts als decoratie aan de muur. Maargoed we aten gezellig heerlijke aloo paratha op de grond. Daarna op naar de bezienswaardigheden. Een hele gezellige dag.

De tijd vloog voorbij en zondag gingen we alweer op naar huis. Een zeer geslaagd weekend en eerste week dus!