Zoekt en gij zult vinden

Goedemorgen! Deze blog schrijf ik vanaf een zonnig balkon op Siquijor. Net de berg op en af gegaan om verse mango's te kopen die ik nu al schrijvend als ontbijtje verorber. Klinkt niet verkeerd toch?

Maar even terug naar waar we gebleven waren: Bohol. De kamer met jacuzzi was natuurlijk fantastisch. Wie wil er nou niet in een lekker warm bad met 30 graden buiten? Wij wel hoor. Maar er was natuurlijk een andere catch aan dit appartment: we zaten recht onder de aanvliegroute van de landingsbaan die nog geen 5 km verderop was. Op zich niet zo erg, maar er landen precies nog 2 vluchten met Koreanen iedere nacht om 1.00 en 2.00 en om 7.00 komt de eerste ochtendvlucht. De hanen, zwerfhonden en karaokeburen droegen ook niet bij aan onze slaap.

We huurden op Bohol een auto om het eiland samen te verkennen. De meeste mensen doen dat met georganiseerde tours, maar dat is niet echt iets voor ons. Net zoals de georganiseerde riviercruises op de Loboc rivier. Laat ons maar SUP-en, oke eigenlijk was er maar één van ons die dat heel graag wilde. Dus gingen we. De gids, die mee moest, zei dat slechts 15% in het water valt. Ik zeg alleen dat wij niet echt hebben bijgedragen aan deze goede score. En ach wat is er erg aan een plonsje met 30 graden? Romée viel natuurlijk al vrij snel en de gids kwam toch wat bezorgd vragen of het allemaal wel goed ging. Eenmaal terug op de plank vond meneer het wel een goede timing om ons even op de aanwezige grote zwarte kwallen in het water te wijzen. Vanaf dat moment deden we ons best om niet meer te vallen. Deze extra motivatie werkte, gelukkig.

Ook bezochten we de bekende Chocolate Hills. Wederom iets waar men shuttle busjes voor inzet vanaf de parkeerplaats maar deze Hollandse Harry's dachten we gaan wel even lopen. Bergje op, middagzonnetje erbij, dat kunnen we wel. Jullie verwachten nu een horrorverhaal maar nee hoor. Mooie uitzichten waar niemand was omdat ze allemaal met elkaar in het busje zaten en wij genieten.

Na al deze avonturen was het tijd om Bohol te verlaten. We zochten contact met onze vast TukTuk man Ruben, die net als de meeste Filipino's, vertrouwt op god tijdens het rijden. Iedere TukTuk heeft wel een spreukje achterop met iets in de trant van 'in god we trust' en dat blijkt want ze voegen zo maar in of steken over zonder te kijken. Ruben had ook zijspiegeltjes op de TukTuk maar deze waren zo stoffig dat ze alleen nog dienden om z'n naam in te schrijven (geen grap). Maar god had het allemaal goed voor ons geregeld want we kwamen veilig aan bij de haven. Daar stond ons, na wat vertraging, een mooi boottochtje van 1.5 uur op open oceaan te wachten. We kennen onszelf dus tijd voor de reispilletjes. Dat was geen overbodige luxe haha. De wind kwam van de zijkant en de toch best grote ferry (200 man ongeveer) ging alle kanten op.

Maar toen waren we er: Siquijor. Eindelijk een stille omgeving. Even geen landende vliegtuigen, kraaiende hanen, toeterende tuktuks en blaffende honden. Net nadat we dat uitspraken startte naast ons de karaoke. We konden er wel om lachen. Als er iets is dat zelfs de kaalste hutjes hier hebben is het een karaoke set.

Al snel waren we onder de indruk van dit mooie jungleachtige eiland. Vele mooie stranden (die ook nog eens niet druk zijn), koraalriffen waar je gewoon vanaf de kust kan snorkelen (we zagen haaien, zeeschildpadden, zeesterren en oneindig veel meer moois), watervallen, natuurlijke bronnen, prachtige uitzichten en natuurlijk lekker eten. Zoekt en gij zult vinden, paradijs gevonden.

Maar de jungleachtige omgeving bracht ook de nodige beestjes met zich mee. Ook hier geldt dat hoe beter je zoekt hoe meer je er vindt. En beestjes buiten zijn hartstikke leuk, maar beestjes binnen is een heel ander verhaal. Ons eerste verblijf was aan soort luxe tent (wait, what? Sinds wanneer slapen we in een tent? Nou deze tent leek gewoon op een hele luxe kamer), alleen de tent was aan meerdere kanten stuk. Bij terugkomst na het dinner kwamen we eerst een grote kakkerlak tegen, toen we die wilden vangen dook er nog één op. Hij rende snel onder het bed dus schenen we met de zaklamp. Hmmm merkwaardig, dat beest had ineens lange poten en was helemaal zwart. Oke dat was dus ook een grote spin. Genoeg! Dit moeten die gasten van de receptie maar komen oplossen. Die kwamen met hun spray'tje (wel buiten de tent gaan staan want hartstikke giftig..) de hele boel ondersprayen zodat ze duizelig zouden worden. Er kwamen steeds meer beestjes te voorschijn. Nadat de mannen ons verzekerd hadden dat alles weg was deden we zelf nog even een check. Bijna grijnzend verscheen er achter het gordon een enorme hagedis (niet gewoon zo'n kleintje, daar zijn we wel aan gewend). We waren er wel een beetje klaar mee. Dus we besloten deze laatste nacht uit te checken en snel wat anders te zoeken.

In totaal hebben we 5 verschillende plekken gehad op dit eiland. We dachten leuk overal een paar nachtjes. Maar dat gaan we toch anders doen in de toekomst. Over vijf dagen vliegen we naar Vietnam waar we wat langer op één plek willen blijven. Ik heb net een aantal mailtjes uitgestuurd naar weeshuizen en andere organisaties om te kijken of die nog een paar extra handen kunnen gebruiken in de maand mei. Wordt vervolgd!