't leven in Laos

Ondanks de gaten in de weg en de inflatie is het in Luang Prabang nog net zo mooi als vorig jaar. Sterker nog, misschien wel mooier. Dit keer zitten we in het laagseizoen waardoor er erg weinig toeristen zijn. Geregeld lopen we met z'n tweeen door de verlaten straten langs de mooie koloniale huizen en langs de vele tempels waar de monniken zingen. De Mekong stroomt zo aan het einde van het regenseizoen flink door en de omgeving is groener dan groen. Kortom: het is hier prachtig.

Wisten jullie dat de dagen in Laos heel kort zijn? Dat zit namelijk zo: ontbijt bij de goede Franse bakker kan je 's morgen onmogelijk overslaan (citroentaart is tenslotte ook ontbijt toch?), maar niet te lang want om 9 uur wachten de kindjes van de conversatieklas om hun Engels te oefenen. Kort daarna vertrekt het busje naar de school voor een dag voor kleine Engelse lesjes. Te beginnen met de kleuren en dierennamen aan de allerkleinsten (3-5 jaar). Zie die maar eens bij de les te houden als je zelf geen Laotiaans spreekt. En ben dit jaar vaker de enige vrijwilliger, ook door het laagseizoen. Met leraren die ook enkel Laotiaans spreken heb ik soms aan het einde van de dag enkel 500x krokodil gezegd (oke oke ook wat andere dieren en kleuren natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel). Gedurende de dag worden de kinderen in de klasjes steeds wat ouder. Tussendoor is er tijd voor wat dansjes om de energie kwijt t raken en gebarentaal. De leraar moest lachen toen ik hem liet zien dat ik nog steeds wist hoe ik 'de kikker steekt de brug over' moest gebaren. Had hij mij zelf geleerd vorig jaar februari.

Tijd voor lunch (bestaande uit uiteraard rijst, ei, zeewier en groenten) op de grond. Als we klaar zijn ruimen de schoolkippen en hond gewillig de overgebleven rijstkorrels op. Op een dag zit er ook een slangetje in de school, ik vond dat wat zelf minder, maar de kinderen keken niet op of om. Na de lunch is het tijd voor allerlei spelletjes waarbij Engels leren centraal staat. Een vol programma dus. Bij terugkomst in het stadje einde middag is het dan ook tijd om even te ontspannen. Massages kosten hier nog steeds maar €4,5 voor een uurtje dus die kan je natuurlijk onmogelijk overslaan. Daarna snel nog langs een favoriete stek voor taart want zo'n lunch met ei en zeewier is leuk maar taart brengt toch net wat meer. Even snel opfrissen en dan is het altijd tijd voor een drankje aan de rivier, gevolgd door het avondeten. Zo vliegen de dagen voorbij.

Net als bij jullie stond ook bij ons in Luang Prabang afgelopen week alles in het teken van racen. Dat klinkt misschien leuk, maar dat was in werkelijkheid niet altijd zo. De enige leuke race zouden we namelijk gaan missen: het hele dorp was hier druk aan het trainen voor de bootraces begin september. Onder luid gejoel kwam er eens in de zoveel tijd een boot voorbij, zelfs de monniken deden mee. Het zal een groots spektakel worden, iedereen heeft het erover en de kades zijn al afgezet waarbij iedere bank of restaurant een plekje heeft geclaimd. Een andere race hier was die om de muggen. Natuurlijk heel leuk een stadje met aan twee kanten een rivier maar dat zorgt voor een ware muggenplaag. We hebben als team gestreden maar toch flink verloren. De laatste race betrof die om de meeste keren naar de wc binnen 24 uur, inderdaad we hadden weer eens een rondje ziek zijn te pakken. Aangezien het twijfelachtig is of de winnaar in dit geval ook de grote verliezer is laten we de uitslag maar even voor wat het is.

Net op tijd voor vertrek naar Bangkok was er weer een kleine stijgende lijn ingezet. We genieten hier nog even een paar dagen van alles wat deze grote stad te bieden heeft en dan is het, na 6 maanden samen op pad, tijd voor een tijdelijke opsplitsing.