Nieuwe plannen

Dit keer had ik (Robin) de eer om als gastblogger te verschijnen in deze inmiddels bekende (en beruchte) blog reeks. We waren gebleven in Kuala Lumpur (alweer? Ja, alweer), waar we ons altijd thuis voelen. Inmiddels alweer ruim 5 maanden on the road dit jaar en zo langzamerhand werd het tijd om toch wat meer vooruit te gaan denken. Wat willen we nog allemaal? Hoe zorgen we ervoor dat als we er uiteindelijk een eind aan breien, iedereen ook tevreden en voldaan terugkeert? Lees: Romeetje, wanneer ben jij nou tevreden, rupsje nooitgenoeg? Dit vraagstuk bleek toch lastiger dan de vraagstukken hiervoor. Waar we iedere keer niet al te ver vooruit keken, was dit nu wel nodig. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat Madagaskar, een land dat al jaren hoog op ons lijstje staat, een must was. Alleen al gauw bleek ook al dat het een (ei)land is wat heel lastig te bereiken is vanuit de meeste plekken in de wereld. Dit combineren met allerlei wensbestemmingen die we nog hadden, maakte het uitdagend. Daarnaast waren veel plekken te heet of te koud in de periode van het jaar om in te passen in ons schema. Tot slot had Romee haar zinnen eigenlijk nog wel gezet op het teruggaan naar haar vrijwilligerswerk in India, wat vorig jaar niet zo gegaan was als gehoopt en vond ik het eigenlijk ook niet erg (of misschien wel fijn) om tussentijds nog even naar huis te gaan. Los die puzzel maar eens op! Uiteindelijk bleek Madagaskar in oktober de basis te worden, aangezien dat de beste tijd is om het land te bezoeken. Dus het vastleggen van de huur van een oude Renault 4 voor ruim 3 weken in oktober werd ons eerste wapenfeit. Verder zijn we na dagenlang gewik en geweeg gekomen tot het plan om na KL eerst 3 weken naar Laos te gaan, daarna een weekje Bangkok (Thailand) en daarna scheiden onze wegen voor een maand. Romee vertrekt naar Dharamshala, India, om haar vrijwilligerswerk op te pakken en ik vlieg naar huis. Dan, op 28 september ga ik Romee weer halen in Mumbai, India en vliegen we een paar dagen later naar Madagaskar voor een rondtocht van een kleine 4 weken. Daarna terug naar India voor twee weekjes, want Romee wilde toch wel heeeeel graag naar de heilige stad Varanasi, waar mensen (na hun overlijden gelukkig) verbrand worden aan de oevers van de Ganges. Dit combineren we met Jaipur en New Delhi. Het stukje daarna hebben we nog niet ingevuld, maar de verwachting is nu dat we dan langzaam naar een afronding gaan toe werken (al weet je natuurlijk nooit hoe het loopt). Na deze bevalling van meer dan 3 maanden vooruit plannen en regelen was 't hoog tijd voor meer ontspanning in Kuala Lumpur. Op Romee haar verjaardag gingen we naar ons favoriete Italiaanse cafe, waarbij Romee maarliefst 5 taartjes heeft verorberd (4 zelf uitgekozen en 1 gekregen van het café voor haar verjaardag, zou ik ook gedaan hebben als je zo'n goede klant bent). Bij terugkomst in het appartement was er nog een heerlijke, enorme taart bezorgd vanuit het gezin. Ik heb m'n best gedaan en 1 stukje meegegeven, maar de overige 7 stukken waren voor mevrouw! In de avond uit eten met de Indiase vrienden, een gezellige avond waarbij zeggen dat je genoeg had tegen dovemansoren bleek en waarbij ik goede tips heb gekregen voor ons komende bezoek aan India. Heel leuk ook om de mensen te ontmoeten waarmee Romee een paar keer per week op stap ging om eten uit te delen aan de daklozen, wat ik overigens heel stoer van haar vond! Onze vriend Robin kwam de laatste dagen in KL ook nog op bezoek, dus dat was even gezellig, alvorens er de wekker om 3:45 moesten zetten voor ons volgende avontuur, op naar Laos! Na een kleine drie uurtjes vliegen daar aangekomen is meteen weer duidelijk dat 't hier toch echt een stukje primitiever is dan waar we vandaan komen. Over de taxigebieden van de vliegtuigen lopen allerlei mensen, het busje wat we naar het centrum nemen valt bijna uit elkaar van ellende en van hoogbouw hebben ze in de hoofdstad Vientiane eigenlijk nog niet gehoord. Er is een uitzondering, ons hotel! We zitten in het enige hoge gebouw van de stad en hebben dus mooi uitzicht over de stad en niet ver van ons vandaan zien we aan de andere kant van de beroemde Mekong rivier Thailand liggen, prachtig! We behalen nieuwe hitte records met een gevoelstemperatuur van 48 graden, waardoor het overdag lastig is om iets te ondernemen. Het lijkt Romee erg leuk om de lokale markt te bezoeken, maar daarmee lijkt ze het primitieve karakter van het land in combinatie met de hitte even vergeten: bij aankomst komen de 'funky' geuren je al tegemoet, de vlees en vismarkt is....tsja, something else zal ik maar zeggen en nadat iemand zijn bebloede zeiltje voor onze neus aan het uitschudden is, waardoor de ingewanden in de rondte vliegen, hebben we en vooral Romee het wel weer even gezien. Een ervaring rijker stapt ze misselijk weer op haar fietsje, want die hebben we gehuurd om zo van en naar onze favoriete eet- en drink spots te komen. De inflatie ten opzichte van vorig jaar valt ons wel een beetje tegen, met als klap op de vuurpijl: een Duvel die eerst ongeveer €4 (80.000 kip) kostte, kost nu, een jaartje later, €13 (260.000 kip). Maar ook in de restaurants zijn flinke stijgingen toegepast, waardoor Laos wellicht niet meer het voordeligste land van zuid Oost Azië is, wat het vorig jaar nog wel was. Overigens natuurlijk voor ons westerlingen nog steeds heel voordelig hoor! Misschien komt het door de Chinezen, die hier nog in redelijk grote getalen aanwezig zijn, ondanks dat het laagseizoen is. Ze kunnen met hun zelf aangelegde hogesnelheidslijn in een paar uurtjes naar alle hotspots in Laos en maken daar veelvuldig gebruik van. Op mijn verjaardag proosten we met een duveltje en gaan we naar de Italiaan en de volgende dag gaan we, met diezelfde trein richting Luang Prabang, zo'n 350 km verderop. Met de publieke bus die 3x per dag gaat ondervinden we nog wat opstartproblemen, maar na wat gesleutel en een paar keer schoppen komt de bus hoestend en proestend op gang. In onze eerdere blogs hebben we de door Chinezen gebouwde en gerunde treinstations en treinen al eens beschreven, net een airline en alles volgens een strak schema en regime. Het laatste stukje hobbelen we met de minivan het stadje binnen waar we begroet worden door de prachtige huizen en het vele groen, een culturele hotspot! De komende twee weekjes gaan we ons hier vermaken en daarna bereiden we ons langzaam voor op ons (tijdelijk) afscheid, wat na zo'n lange tijd continu samen toch ook wel weer even wennen zal zijn!