Op pad met de zwarte ridder

Het is einde week 4 in Saigon als er toch nog een reactie komt op een uitgestuurde mail voor vrijwilligerswerk. De lokale voedselbank heeft een evenement waarbij ze wel hulp kunnen gebruiken. Leuk! Twee dagen later is het al zover. Een ochtendje soep scheppen en maaltijden inpakken samen met een aantal andere mensen die ik niet kan verstaan. Toch een heel geslaagde ochtend. Maar helaas was dat het ook meteen.

Tijd om plannen te maken voor de volgende periode want onze huur van het appartement zit er bijna op. Pakken we de trein? Of kunnen we de scooter die we gehuurd hebben langer aanhouden? Dat laatste klinkt ook wel charmant. De prijs valt wel wat tegen omdat we buiten de stad en provincie gaan en de scooter dan ook weer terug moet. Heel impulsief besluiten we er dan gewoon eentje te kopen. Gelukkig weten we er wel wat vanaf dus kopen we geen kat in de zak.. of toch niet. We eindigen met een museumstuk dat er al duizenden kilometers op heeft zitten. De verkoper zegt 31.000, op de teller zien we weer wat anders. Nouja wat maakt het uit. Als hij al zoveel gereden heeft zullen die laatste 1200 km die wij in de planning hebben ook wel lukken toch? Onze logica. En dan is het ook nog een Yamaha, in een land waar iedereen Honda rijdt. Maar wij hebben er vertrouwen in dat deze Yamaha Nouvo Black Knight ons gaat brengen waar we zijn moeten. En in het ergste geval zijn we 5 miljoen dong lichter, ook prima.

Maar eerst moeten we nog wat anders regelen: de bagage. Niet alles kan mee want met 150 kg aan mens, twee kleine backpacks en één grote zitten we echt vol. Ons hotel in Da Nang (gehoopt eindpunt) vindt het geen probleem om onze tas te ontvangen en op te slaan (voor niks) tot we komen. Nu nog versturen. We scheuren naar het dichtsbijzijnde Viettelpost postkantoor waar de hele stoep bezaaid is met pakketten die ergens heen moeten. Ziet er lekker geordend uit. De tas moet open voor een check. Wij grappen nog dat er waarschijnlijk ook wel eens hele kippen naar oma in Hanoi gestuurd worden. Hier is niks te gek. Duimen dat t goedkomt. En anders zijn we hier na lekker licht bepakt.

Het vertrekmoment was nog even spannend: de eerste keer alle bagage zelf spannen en de rest een plekje geven. En dan natuurlijk nog zelf ergens zitten.. Het zag er grappig uit, twee grote witte types en een uitstekende tas op een klein oud scootertje (foto zal ik toevoegen). En toen konden we vertrekken. De scooter had nog even moeite met starten maar na wat bemoedigende woorden van onze kant ging ie toch maar.

De eerste honderd kilometer zuidwaarts richting Mekongdelta. Idee van Romee, want als je daarna terug gaat via Saigon en er is wat mis dan kunnen we nog even langs de verkoper.

Zonder problemen komen we aan op onze bestemming. Een rustig paradijs tussen de grote rivieren en vele palmbomen.

Na een paar dagen rust ontdekken we toch dat er iets lekt uit de scooter. We contacten onze vriendelijke verkoper en rijden bij hem langs op de terugweg. Er lekt inderdaad olie. De hele scooter wordt uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet. Helaas ontdekken we s' avonds dat het er niet bepaald beter op geworden is. De volgende ochtend zitten we weer bij Tan. Er bleek nog een rubbertje kapot. Tan heeft nog twee kleintjes rondlopen die ook wat aandacht nodig hebben. Dus we verdelen de taken. Wij met de kinderen in de woonkamer aka opslagplaats voor kapotte scooters en Tan aan de klus.

De volgende 70 km verlopen probleemloos en ook onze eerste bergetappe van 118 km gaat soepel. We worden getrakteerd op mooie uitzichten. Veel rijstvelden, bergen, waterbuffels, zwaaiende kinderen. Dit is het avontuur waar we op gehoopt hadden.

De stop van vandaag (punt D op de bijgevoegde foto) is gelegen in een prachtige theetuin. Om ons huisje heen groeien de durians, avocado's en grapfruits. Bloemen en vlinders in alle kleuren van de regenboog. Morgen vertrekken we verder de bergen in richting Dalat.

De vraag is wel of we het morgen ook weer gaan redden. Mensen die we onderweg spreken zijn vaak nogal skeptisch over onze plannen. Gaan jullie dat doen? Met deze scooter? Dat kan ie niet aan hoor. Je moet 'm omruilen. Wij geven lachend aan dat dat geen optie is aangezien we hem gekocht hebben. Eén ding is zeker: we gaan er in ieder geval niet met de bolletjestrui vandoor.