Baht, kip, dong we are still going strong

Voordat we de cruise door Lan Ha Bay gingen maken hadden we nog twee nachtjes op het kleine schiereilandje waar de boten vertrekken. We houden nou eenmaal van het rustig aan doen en hadden nog wel het één en ander uit te zoeken voor de komende maanden. Het eilandje, Tuan Chau, bleek een soort spookeiland. Compleet lege villawijken, doodstille 4 baanswegen en zelfs meerdere uitgestorven pretparken. Je kan er van alles doen, zelfs tochten maken met helicopter of watervliegtuig. We grapten nog tegen elkaar dat ze ons wel even een rondje mee konden nemen als ze toch niks te doen hadden. De piloot zwaaide vriendelijk maar kwam verder niet met een goed aanbod. Dat was maar goed ook want de volgende ochtend aan het hotelontbijt vroeg de medewerker of we nog wat mee hadden gekregen van de helicoptercrash die middag. We hadden wel wat sirenes gehoord maar dachten dat er hoogstens iemand onwel geworden was op een cruiseboot. De zoekoperatie was nog in volle gang in de baai waar we die dag doorheen zouden gaan varen. We voelden ons er wel wat ongemakkelijk bij, zeker toen we langs alle reddingsboten voeren die druk waren met de zoekactie naar de vermiste lichamen.

Maar geen tijd om daar te veel bij stil te staan want het cruiseprogramma ging van start. Ons idee van een cruise: beetje varen, beetje van het uitzicht genieten en natuurlijk voldoende eten en drinken. De realiteit: alles op vaste tijden, kayaken, loempia's maken, tai chi-en en vissen. Hier zijn we niet echt de types voor maargoed soms moet je als je op reis bent ook een beetje open staan voor al die nieuwe dingen. Dus braaf het wekkertje gezet voor de tai-chi om 6.30 (ja mensen half zeven 's morgens) bleek ik daar de enige. Dat was dan ook wel weer mooi. In alle rust, omgeven door het bijzondere landschap van Ha Long bay een beetje staan tai chi-en op het dek van een 40 meter lang cruiseschip. Toch ook wel een gemiste kans voor de toeschouwers dat ze operatie hark in beweging gemist hebben..

Na dit alles moest er snel nog even ontbeten worden, daarna gekayakt en vervolgens om 9.30 de brunch want kort daarop zouden de volgende gasten alweer inchecken voor hetzelfde programma. Wat een business. Maar we hebben het wel heel leuk gehad!

Daarna begon de voorbereiding op onze 16 uur durende nachttreinrit vanaf Hanoi naar Da Nang. Niet iedereen keek hier evenveel naar uit.. er werden veel snackjes ingeslagen. En verder bleef er weinig tijd over voor de voorbereiding want er moest ook nog veel geregeld worden voor alle plannen die we net voor de cruise gemaakt hadden.

De plannen: na Vietnam scheiden onze wegen. Robin gaat naar Pom Pom eiland om te duiken, koraal aan te planten, data over schildpadden te verzamelen en de stranden te ontdoen van plastic. Romee gaat naar Dharamsala in India om daar de kinderen wat Engels bij te leren met in het weekend enkele uitstapjes naar de Himalaya en Taj Mahal.

Vier weken later komt Robin dan naar Delhi en vliegen we samen verder. Verder naar midden en zuid Amerika. Met eerst nog een tussenstop in Istanbul en ook nog een paar dagen in New York. Bij het zoeken van de tickets kwamen deze plekken als gunstige opties naar voren en ja waarom zouden we dan niet even stoppen als we toch tijd hebben?

Maargoed daar moet dan wel wat voorgeregeld worden aan tickets, visa en accommodatie. Dus voor we het wisten was ons dagje Hanoi voorbij met deze regeldingen. En was het tijd voor de nachttrein. We waren die dag precies 100 dagen op reis dus een romantischer uitje konden we ons niet wensen. We vertrokken op tijd en hadden het eerste stuk zelfs geen medereizigers in de coupé. Het slapen verliep bij de één erg soepel (lees 10 van de 16 uur) en bij de ander wat minder.. maar de rit was prachtig. Door bergpassen en langs de kustlijn.

Aangekomen in Da Nang genoten we van een paar stranddagen. Dat hadden we sinds het zuiden van Thailand niet meer kunnen doen. Maar denk vooral niet dat het dan maar saai is. Er valt altijd weer vanalles te beleven ook al wil je alleen maar even de was wegbrengen waarna de shop niet meer blijkt te bestaan en er vanalles in gang gezet wordt en je bij een onbekende achterop de scooter mag klimmen (na wat gebaren) om uiteindelijk toch de was te kunnen doen.

Omdat de mensen in Vietnam over het algemeen weer wat beter Engels spreken dan in Laos raken we hier vaak aan de praat. Al meerdere keren ervaren we de openheid en nieuwsgierigheid van de Vietnamezen wat ons een paar mooie gesprekken oplevert. Bijvoorbeeld met Long, de ober uit het restaurant waar we steeds komen. Na ons kennelijk een paar keer geobserveerd te hebben komt hij naar ons toe met een voor hem belangrijke vraag: wat is toch jullie geheim, jullie lijken zo gelukkig samen. In eerste instantie moeten we er een beetje om lachen maar Long blijkt serieus want gaat na 3 maanden al trouwen met z'n vriendin en heeft geen idee hoe hij zo'n relatie / huwelijk moet aanpakken. We geven hem onze beste tips en horen ondertussen de rest van zijn levensverhaal aan.

Eigenlijk willen we na 6 dagen Da Nang niet weg, maar Hoi An staat op het programma. Niet dat we daar geen zin in hebben, maar we hadden het weer eens helemaal naar ons zin. Fijn hotel, lekker weer, lekker eten en veel vriendelijke mensen.

Hoi An blijkt gelukkig ook een schot in de roos. Een plek die niet is platgebombardeerd in de oorlog en dus nog mooie oude gebouwen heeft. Het staat ook bekend als de stad van de 1000 lantaarns. Het zijn er in werkelijkheid nog veel meer en dat maakt deze plek prachtig, vooral 's avonds.

Ook hebben ze hier een soort openluchttheather waar ze iedere avond een voorstelling geven over de geschiedenis van Hoi An. We twijfelen even of het wat voor ons is of gewoon een enorme "tourist trap" maar na wat onderzoek en rondvragen gaan we toch. De show is prachtig met 200 acteurs, heel veel lichteffecten en een prachtig decor. Toegegeven het gaat wel erg op z'n Aziatisch waarin alles van a tot z strikt geregeld is, maar we hebben alsnog een mooie avond.

Na 4 dagen fietsen door de rijstvelden met vliegerende kinderen naar het strand en veel wandelen door de oude stad is het ook hier tijd om te vertrekken. De dagen van ons visum zitten erop. Vandaag vliegen we naar Kuala Lumpur voor een paar dagen voordat onze wegen zullen scheiden..