Thaise taferelen

En weer zijn we drie weken verder! De tijd vliegt voorbij hier. In onze laatste blog waren we nog in het regenachtige Trang met het vooruitzicht van het tropische eiland Koh Muk. Via ons hotel regelden we een transfer met de lokale ferry (in plaats van de toeristische longtailboot). Altijd een extra ervaring en zo ook deze keer. Aangekomen op de pier bleek dat er eerst nog even een halve eilandvoorraad mee moest op de boot: pallets vol eieren, groenten, fruit maar ook veel ongekoeld vlees (bij een graad of dertig met een reis van minstens een uur in de volle zon). Misschien voelen jullie het al aankomen maar dit was het moment dat we besloten vegetarisch te eten op Koh Muk. Ook het eten van eilandmix (flauwe benaming van ons voor steeds hetzelfde mixje van groenten dat we in elke gelegenheid kregen met noodles, rijst of in de soep) heeft er uiteindelijk niet voor gezorgd dat we helemaal zonder buikproblemen bleven, maar uiteindelijk geen echte ziektedagen gehad. Eenmaal aangekomen op het eiland bleek het een plaatje: er was maar één weg, geen autoverkeer enkel wat scooters met zijspan die dienen vol al het vervoer, palmbomen, helder water en heel veel vlinders. Nadat we na een kleine 10 minuten hobbelen over het onverharde junglepaadje aanbeland waren bij onze bungalow aan de andere kant van het eiland keken we elkaar aan en besloten we direct te verlengen van 4 naar 6 nachten. Niet iedereen begreep wat we hier 'zo lang' kwamen doen maar wij vervelen ons gewoon niet snel. Een goede keuze bleek! De dagen werden gevuld met zeekayaken naar een donkere grot met daarachter een verlaten strand. Dat was wel even wat angsten overwinnen voor Romee (zwemmen of kayakken in een pikdonkere grot met een lampje op je hoofd is niet ieders favoriet). Samen met een Deense dame maakten we een dagtripje naar een klein eilandje in de buurt waar het snorkelen prachtig was. Verder kwamen we nog twee keer een slang tegen en een zeekoe (nee geen te dikke toerist). 's Avonds liepen we vaak met z'n tweeën over het junglepad waar enkel een oorverdovend krekelgeluid te horen was naar een restaurantje. Best een bijzondere ervaring steeds.

Na zes dagen was het tijd om dit paradijsje te verlaten. De ferry bracht ons terug naar het vasteland waarna we voor 6 uur de trein in stapten. We hadden een 2e klasse geboekt maar ineens bleek dat toch een stoel zonder airco. Vooral Romee vond dit leuk want dat betekent ramen open en lekker uit het raam hangen om te genieten van de reis. Vele zwaaiende kinderen, palmbomen, bananenbomen, koeien, hutjes (oké en stank en uitlaatgassen) trokken aan ons voorbij. Aangekomen in Chumpon, een stad die verder niet echt bij toeristen op het lijstje staat, namen we onze intrek in een kamer net buiten de stad tussen de rivier en de vele hanen. Ja die waren er vroeg bij 's morgens en wij meestal niet.. maar we hadden het er ontzettend leuk. We konden fietsen van de eigenaren gebruiken en scheurden zo overal naar toe. Ondanks dat we af en toe wel eens een verkeerde weg insloegen en we dan weer langs iemand z'n erf fietsten waar meerdere grote honden blaffend op ons af kwamen waarna wij verstrikt raakten in een soort junglepad en niet om wilden keren, vermaakten we ons goed.

Ook ontdekten we het mooie strand van Chumpon: een uitgestrekt wit strand met een helderblauwe zee waar vrijwel niemand te bekennen was. Eerlijkgezegd snappen we dit nog steeds niet en vragen we ons af waarom iedereen maar naar dezelfde plekken gaat. Maargoed heerlijk rustig voor ons! Op dit strand ontdekten we ook een paar kleine kamers direct aan het strand met buitenbad. Alle plannen werden omgegooid voor één nachtje van deze luxe. Het had even wat voeten in de aarde (boeken was lastig want geen website, treinreis moest op het treinstation omgeboekt worden en de reeds geboekte nacht in Bangkok moesten we laten schieten) maaaar dan heb je ook wat. Het strand was wederom leeg, de zon scheen, de golven waren aangenaam en het bier en de cocktails niet aan te slepen.

Aan alles komt een einde dus checkten we de dag erop toch maar uit om een treinrit van 8.5 uur te maken richting Bangkok. Dit keer trok Robin aan het langste eind en gingen we in de klasse met airco. Er waren stewardessen met eten die tijdens de rit zelfs de trein gingen dweilen. Bijzonder.

In Bangkok is de laatste jaren flink wat veranderd waardoor het complete aanbod aan Westers voedsel hier inmiddels beschikbaar is. Na alle noodles en rijst van de afgelopen tijd vonden we dat we hier maar even van moesten genieten. Terwijl wij genoten van pizza's genoten de andere toeristen hier vooral van uh.. andere 'dingen'. Het legaliseren van cannabis en het ontploffen van alle prostitutie maakt het niet de meest aantrekkelijke stad. Onze favoriete hub blijft dus zeker Kuala Lumpur.

Inmiddels hebben we ook Bangkok verlaten, wederom met de trein op een bankje waar zeker Robin amper op kon zitten zonder de overbuurman zijn plek te ontnemen. We trekken richting het noorden om uiteindelijk naar Laos te gaan waar we vandaag een goedgekeurd visum voor gekregen hebben. In de stad waar we nu zitten is het 37 graden waardoor we hebben besloten het even rustig aan te doen en wat dingen uit te zoeken voor het vervolg in Laos (en natuurlijk te genieten van wat verkoeling van de skypool op de 20e verdieping met uitzicht over de stad).