Bijna een maand op reis

Het regent hier dus mooi even de tijd om een nieuw verhaaltje te tikken! Jaja hier regent het ook heus wel eens. De afgelopen tijd hebben we het bijzonder goed getroffen qua weer maar sinds we de grens over zijn hebben we vrijwel alleen nog maar regen (pas 1 dagje hoor).

Maargoed laten we bij het begin beginnen. We waren gebleven bij de immigratie van Maleisië en het duurde even maar toen stonden de stempels in het paspoort en konden we door naar het centrum van Kuala Lumpur. Voor ons een ritje dat we goed kennen na alle bezoekjes aan deze stad. Zoals altijd voelt het toch een beetje als thuiskomen ondanks dat er dit keer geen budget was voor het 5 sterrenhotel. Maar slecht hadden we het zeker niet. De eerste dagen hebben we gebruikt om te bepalen wat we verder zouden gaan doen want we hadden na deze stop geen boekingen meer staan. In eerste instantie was het plan om niet te lang in Maleisië te blijven aangezien we er al eerder geweest waren, maar toen we ontdekten dat het binnenkort Chinees nieuwjaar zou zijn besloten we toch nog even te blijven plakken. We hebben gelukkig toch voldoende tijd. In Maleisië wonen naast Maleisiërs (ja hèhè) ook veel Indiërs en Chinezen en daarom dachten we dat we dit het beste hier zouden kunnen meemaken. We kozen voor Ipoh, waar we nog nooit eerder geweest waren, en voor Geore Town (Penang) dat bekend staat om het fantastische streetfood.

Voor de rest van de reis hadden we het plan opgevat om een tweedehands (of 40e) auto te kopen en daarmee zelf door Azië te toeren. We konden weinig verhalen vinden van mensen die dat ook gedaan hadden.. best gek maar het moest toch kunnen. Na wat eerste onderzoek online bleken er wat haken en ogen aan te zitten waaronder de invoer van de auto in andere landen. Geen vrij vervoer van goederen natuurlijk ook in deze landen. Maaaaar niet onmogelijk natuurlijk dus wij op naar de autohandelaar in een buitenwijk van Kuala Lumpur. Daar kwamen we al snel tot de conclusie dat je voor een barrel in Maleisië nog meer betaalt dan in Nederland. De enige auto die een beetje betaalbaar was kwam uit 1995, had een lekke band en moest gestart worden met een accu (geen grapjes). Natuurlijk was er wel net gister een potentieele koper geweest maar die hadden ze nog even afgehouden in afwachting van onze komst. Jaja goed verhaal.Misschien is optie zelf rijden dus toch niet zo heel slim. We laten de plannen even voor wat ze zijn en hebben een paar gezellige dagen met Robin die vanaf Pom Pom eiland 2.5 uur vliegen verderop langs is gekomen. Biertjes, cocktails, bowlen, darten en een stiekeme duik in de infinity pool om vier uur 's nachts met uitzicht over de stad (38e verdieping) en de dagen zaten er alweer op. Tijd om naar Ipoh te gaan.

Omdat we ons voorgenomen hadden niet te veel te vliegen namen we de trein. Ipoh is geen stad die de meeste mensen opzoeken dus soms waren we hier nog zelf de attractie. Maar wij hebben ons ook goed gemaakt. Robin huurde een scooter van een verpleger die wel wat extra ringits kon gebruiken en daar scheurden we mee door de drukke straten en verder tot het landschap overging in een meer jungle-achtige omgeving. We kwamen bij een waterval waar je kon zwemmen in de stroom. Er waren enkel een paar andere Maleisische mensen verderop in stroom. We hadden de plek voor onszelf en aan de overkant speelden de aapjes in de boom. Een magische plek waar we het liefst uren zouden blijven maar we hadden weer eens geen eten ingekocht.. zo gingen de dagen in Ipoh voorbij en verplaatsten we ons per bus naar George Town op het eiland Penang. Volop drukte voor Chinees nieuwjaar (daarom moesten we ook met de bus ipv de trein). Normaal gaan er zo'n 200.000 autos per dag over de brug met het vaste land maar door Chinees Nieuwjaar werden er zo'n 2.4 miljoen verwacht. Even voor de beeldvorming. Het eiland was daardoor op grote delen van de dag een enorme file. Gelukkig houden we wel van een wandelingetje dus voor ons geen uren in het verkeer.

We ontmoetten een stel Canadezen van onze leeftijd die ook de banen hadden opgezegd om te gaan rondreizen. Het klikte meteen en de dagen erop hebben we af en toe samen opgetrokken. Er sloot ook nog een meid uit Litouwen aan en samen vierden we Chinees nieuwjaar. We hadden natuurlijk veel rondvraag gedaan naar waar nou het beste vuurwerk zou zijn die avond maar er kwam geen eenduidig antwoord. Laat in de avond kregen we toch nog een plek door dus hop de drankjes opdrinken en gaan. We kwamen aan bij een groot veld vol met mensen en sloten ons bij hen aan. Het werd twaalf uur. En ook tien over twaalf. Je kunt het vast al raden maar van een groots vuurwerk was geen sprake. We begaven ons maar weer eens richting centrun waar we een Chinese tempel zagen waar ze druk bezig waren enorme wierrookstokken te branden (zal de foto's uiteraard bijvoegen). Dat was alsnog een prachtig plaatje. Ondanks dat de avond anders verliep dan gedacht hadden we het heel leuk en gingen we rond drie uur alsnog tevreden naar bed.

Het Chinees Nieuwjaar duurt altijd meerdere dagen en daarom is de belangrijkste en grootste tempel altijd een maand lang mooi verlicht. Met onze nieuwe Canadese reisgenoten gingen we er naartoe. Althans we probeerden er te komen, net als alle anderen. De bussen hielden er mee op en de taxichauffeurs wezen de ritten steeds af. Uiteindelijk hadden we rond tien uur 's avonds alsnog beet en konden we het spektakel gaan bekijken. Het was prachtig. Zo veel lichtjes de kermis is er niks bij (zie foto's). Fijn dat we dat nog even mee konden pakken op de laatste dag.

Inmiddels hadden we ook een klein stukje van de vervolgroute bepaald: Thailand. Onze allereerste vakantie samen als 18 en 22 jarige. We waren wel benieuwd hoe het nu zou zijn, maar willen we buiten de gebaande paden blijven.

Er stond ons een flinke reisdag te wachten: taxi, ferry, trein, grensovergang, nog een trein, bus en tot slot een wandelingetje naar het hotel. Behalve de bus was niks vooraf boekbaar dus dat was nog even spannend. Tot aan de grens verliep alles redelijk soepel. We hadden voldoende tijd tussen de stops gerekend dus we hoefden ons ook niet echt zorgen te maken. Bij de grens met Thailand ontstond er wat verwarring over de vertrektijd en hoe en wanneer we door de douane konden, mede doordat er een uur tijdsverschil is tussen Maleisië en Thailand. Het wachten duurde lang en we zagen onze tijd tot de gereserveerde bus steeds verder afnemen. In het wachthok wist verder ook niemand iets. We vermaakten ons goed met een Russische reisgenoot die voldoende verhalen had en raakten aan de praat met een ouder Amerikaans echtpaar. Er verstreken drie uur, de trein was allang aangekomen en iedereen zat netjes met treinkaartje en ingevulde formulieren te wachten. Toen ineens gingen de douanehokjes open en moest iedereen er snel doorheen. Het geluid van de stempelmachine was lang hoorbaar. Toen op naar Hat Yai waar we volgens de overheid vooral niet moesten blijven vanwege spanningen in het gebied. Ondanks dat de onrust zich niet richt op toeristen hebben we maar geluisterd en een bus geboekt richting Trang. Daar zitten we nu, in de regen. Gelukkig wel op een fijne plek met aardige mensen en (heeel belangrijk) lekker eten. Hierna gaan we naar Koh Mook, we raden zeker aan om dat vast even te googlen!