Waar zullen we eens naartoe gaan..

In Kuala Lumpur hebben we het rustig aan gedaan. Romée nam een massage, we lieten de was doen voor een paar euro, Robin dronk een lekker pilsje hier en daar, etc. Tevens stonden we voor de keuze: where to go next? In eerste instantie zouden we naar de Filipijnen gaan, maar terrorisme dreiging en slecht weer zorgden voor een heroverweging. In de shortlist kwamen we uit op Sri Lanka, Vietnam, Cambodja en Nepal. Omdat we twee weken wilden uittrekken voor dit stukje van de reis kozen we voor Cambodja. Dit leek ons in twee weken goed te doen en ook de vliegtickets waren goed te regelen. Zo vlogen we twee dagen later naar Siem Reap, Cambodja. In het vliegtuig kwamen we erachter dat er wat miscommunicatie was geweest over het wel of niet nodig hebben van een visum voor dit land, waardoor we beiden van elkaar dachten dat we dit hadden opgezocht. Gelukkig konden we toch voor dertig dollar per persoon bij een stel zure ambtenaartjes een visum regelen. Natuurlijk hadden we geen dollars (wie heeft er nou dollars zomaar op zak? De rest van de 3828 reizigers naast ons dus wel) maar ach daar was ook wel weer een oplossing voor. Eenmaal aangekomen in Siem Reap bleek alles in dollars te gaan omdat de eigen muntheid daar (de riel) blijkbaar zo waardeloos was dat die niet meer uit de automaten kwam. Natuurlijk gingen we hier de Angkor Wat bezoeken (wat? Nou je weet wel die tempels waar nog zestienhonderd andere toeristen naartoe willen). Eerst zouden we de tempels bij zonsondergang bekijken maar natuurlijk niet nadat we voor 20 euro pp een dagpas hadden gekocht (lekker commercieel geworden dat land..). Toen moesten we een soort wandeling maken omhoog in de hitte die eindigde in een lange rij met toeristen die maar niet vooruit kwam, de zon zakte steeds verder en allerlei rochelende chinezen wilden voordringen. We dachten net dat het niet meer zou lukken maar juist toen de zon was ondergegaan mochten we naar boven. Was leuk joh. De volgende dag was een stuk leuker. Omdat het zo'n groot tempelcomplex is waren de toeristen ook goed verspreid. Het was een pittig dagje in die vochtige warmte maar wel erg mooi. We besloten nog een dag in Siem Reap te blijven alhoewel daar verder volgens niemand iets te doen was. Maar he we hadden al een hele dag tempels bezocht en de volgende dag moesten we acht uur op een boot zitten dus we konden wel wat rust gebruiken.. (zijn dat nou echte backpackers, stelletje bejaarden, ik hoor jullie denken). De boottocht naar Battambang was leuk maar wel heftig. Acht uur op een houten bankje in de warmte.. is nog te doen. Maar als de boot door zulke smalle stukken vaart een uur lang waardoor de takken in de boot slaan (ja uiteraard waardoor er spinnen in de boot vallen die nergens liever zitten dan op de tas van Romee) en je moet staan om niet geraakt te worden kan je spreken van een heftig tochtje. Gelukkig was er in Battambang geen reet te doen dus besloten we een kookcursus te nemen. Eerst naar de markt waar men op de grond verschillende beesten zat te fileren enzo (het rook daar dus ook heel lekker), gelukkig kochten we er alleen groenten. Daarna gingen we loempias, gestoomde vis in kokossaus, een gerecht met biefstuk en een bananentoetje maken. Hierna moesten we het natuurlijk opeten, ook erg vervelend.
De dag erop huurden we een scooter, want dat mogen toeristen niet in Cambodja dus dan blijft het in ieder geval spannend. We gingen op een bamboo trein zitten (soort vlot op een scheefliggende rails, net een achtbaan dus) en gingen naar de killing cave. Want in Cambodja is veel gekilld maar daar later meer over. Voor het laatste deel van ons Cambodja-avondtuur gingen we naar Phnom Penh. Met de minivan natuurlijk want ja wie gaat er nou zeven uur in de bus zitten naast een stel hippies als je voor tien dollar meer een auto hebt. De chauffeur deed er alles aan om ons snel op onze bestemming te brengen. Hij toeterde daarom ongeveer honder keer per minuut (de rit duurde vier uur dus...), hij haalde constant in als het niet kon en als het duidelijk was dat hij het niet ging redden omdat er een tegenligger kwam seinde hij even zodat de tegenligger zou gaan remmen.. juist dat was weer een fijn ritje voor het hart. Om het nog even af te maken reed hij met 100 km per uur in op een redelijk grote hond wat een behoorlijke klap was. Wij zijn niet zo van de honden maar vonden het toch wel zielig. De mannen in de auto niet, die moesten lachen tot ze erachter kwamen dat de voorkant van de auto kapot was. Goed cultuurdingetje zullen we maar zeggen. We kwamen in ieder geval veilig aan in PP. Daar besloten we allerlei leuke dingen te doen: de killing fields en het genocide museum bezoeken. Leuk was het niet maar wel erg interessant en indrukwekkend. Is toch anders dan in een geschiedenisboek als je over mensen hun botten en kleren heenloopt die er nog liggen omdat het te veel is om uit te graven en op te ruimen. Ook het museum (de vroegere gevangenis) was schokkend. Al die foto's.. en het bloed zit nog ingetrokken in de tegels.
Hierna hadden we nog een dag in Phom Penh. We ontdekten dat we het niet echt een boeiende stad vonden. Heel groot, veel stinkende autos en scooters, nog meer stof en eigenlijk niet echt een centrum. Maar natuurlijk hebben we ons wel vermaakt met goed eten die dag, doordat Cambodja vroeger door de fransen bezet was kan je er nog lekkere stokbroodjes enzo eten, best lekker na een tijd op van die viezige aziatische broodjes geleefd te hebben (Kieskeurig? Welnee joh!).
Toen was het tijd om naar huis te gaan.. onee ons tweede huis: Seri Pacific hotel in Kuala Lumpur. Het zal jullie verbazen maar we gingen hier wederom even uitrusten, naar de film en een lekkere pad thai eten. Romee wilde eigenlijk liever een biefstuk want ze was bang dat ze die maanden niet zou krijgen in India maar helaas voor haar lukte het niet want het steakhouse was vol. De volgende dag stond de langverwachte trip naar India op de planning maar daar volgende keer meer over!