vijf weken Kaapstad voorbij gevlogen

Dit wordt mn laatste verhaal uit Zuid Afrika.. over twee dagen zit het er alweer op en vertrek ik naar malawi. De tijd is voorbij gevlogen en ik zou zeker nog langer willen blijven als Robin niet op me zou wachten in Lilongwe!! De afgelopen weken is de band met de kinderen in het ziekenhuis wel steeds hechter geworden dus het zal een lastig afscheid worden vrijdag. Als ik s ochtends binnenkom en goooodmorning roep komen ze met ongeveer tien man op me af rennen om zich vast te klampen aan mn benen en me te knuffelen onder een geroep dat iets in de vorm van teacher of mammy moet voorstellen. Ik kan jullie vertellen: een betere ontvangst is er niet. (En ik durf te wedden dat jullie dat niet hebben s morgens op werk..). En een van de kindertjes is geobsedeerd door de witte huid die ook op mn rug zit. Jaja wat je zoal kan ontdekken als tweejarige. Ook zal het niet makkelijk worden om afscheid te nemen van mn hostfamilie die alle tijd zo goed voor me gezorgd heeft en me overal mee naartoe heeft genomen. Afgelopen zaterdag gingen we met de trein naar de kust. Ook een ervaring apart. De treinen worden in het weekend maar weinig gebruikt dus er was heel veel politie en security (in onze wagon meer beveiliging dan reizigers..) om veiligheid te "garanderen". Ook weer een aparte ervaring dus. We gingen penguins kijken en lunchen in Simons Town. Gister ging ik mee naar de basisschool waar een van de dochter van Avril en Peter lesgeeft. De school was in een coloured township genaamd Mitchells Plain. Een zeeer zeeer arme wijk dus. En dat was wel te zien. De school had alleen een betonnen plein zonder bomen, schommels, glijbanen.. en voor alle ramen en deuren natuurlijk tralies. Net een gevangenis. Lastig te bevatten voor ons dat zo'n grijze massa een basisschool is. Gelukkig was het in het gebouw wel wat beter. De kinderen hadden nog nooit iemand vanuit Europa gezien dus in elke klas waar ik kwam kreeg ik veel vragen (of we wc's hebben, wat voor kleren we dragen of er bij ons winkels zijn.. ze hadden geen idee). Tijdens de lunchpauze kon ik het schoolplein niet over want wat nieuwsgierige kinderen wilden de kans benutten om eens zo'n nederlander van dichtbij te bekijken. Haha! Aan het einde van de dag wilden ze zelfs handtekeningen.. wat een schatjes. Dat maakte het ook extra lastig om al die nare achtergronden te horen. Een van de juffen vertelde openhartig over alle problemen met drugs, alcohol, tienermoeders, seksueel misbruik. Wat een ervaring om zo'n basisschool te bezoeken!! Zaterdag vlieg ik om 11:45 richting Johannesburg met Kulula en dan om 18:20 met Malawian Airlines naar Lilongwe. Eens kijken hoe het daar is!