Wie laat ons binnen?

Toch maar even een klein verhaaltje over ons avontuurtje naar Lissabon. Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou beschouwen als een avontuurlijk tripje maar dat was het dit keer zeker wel.
Bij de eerste corona berichten in maart in Nederland zagen we het al snel somber in voor onze geplande wereldreis. Eerst werd de vlucht naar Singapore geannuleerd, vervolgens ging de Filipijnen op slot en daarna was er geen houden meer aan en werden één voor één alle verdere bestemmingen gesloten. Na even gesproken te hebben over een mogelijke verplaatsing van deze grote trip kwamen we al snel tot de conclusie dat dat niet zou gaan en dat we er op een andere manier een mooie tijd van zouden moeten maken. Wat volgde was een tijd met zoeken naar berichten wat de status was in verschillende landen en de deadlines in de gaten houden wanneer de verschillende overheden weer iets zouden laten weten. Tot begin mei ging er helaas alleen maar steeds meer op slot. Zweden bleef open als optie (wel duur en koud..), heel even leek Slovenië ook mogelijk (open maar geen vluchten) en Portugal leek geen restricties voor toegang te kennen. Aangezien het uiterst onzeker was wat er nu precies wel of niet mogelijk was deden we op alle mogelijke manieren onderzoek: van ambassades contacten, chatten met KLM en overheidswebsites checken en vertalen tot aan mensen op twitter een berichtje sturen over hun recente reiservaringen naar Lissabon. Zonder complete zekerheid besloten we op donderdagavond dat we toch maar een ticket moesten boeken voor de maandag. 85% kans dat het lukt dachten we en anders in ieder geval een goed verhaal.
's nachts nog een bericht van de tussenpartij dat (ondanks de ontvangen bevestigingsmail en betaling) het tarief niet meer beschikbaar was. Graag dezelfde dag nog even bijbetalen. We wilden van het gezeik af zijn dus maakten geld over en gingen verder met de voorbereiding. Zondagmiddag toen we wilden inchecken bleek de boeking helaas toch geannuleerd door de tussenpartij. Een stressmomentje volgde. We kregen die boeven niet te pakken want contact kon alleen op basis van boekingsnummer en dat van ons bestond al niet meer. Gelukkig was er ineens nog een andere optie bijgekomen: Lufthansa vloog ook sinds die dag weer. Wel overstappen in Frankfurt en 6 uur onderweg maar oke. KLM kon ons garanderen dat we niet op de lijst stonden voor de vlucht dus boeken maar die nieuwe tickets en hopen dat die andere partij het geld terugstort.
Nog even een spanning over of transit in Duitsland nu toegestaan is voor ons maar dat lijkt geen punt.
Online tickets kunnen we helaas niet krijgen dus melden we ons aan de balie op Schiphol de volgende ochtend. Er staat een lange rij en alles duurt lang. Verschillende mensen verlaten de rij weer af en toe woest gebarend. We knijpen m toch wel een beetje. Als we verder komen horen we dat het er serieus aan toe gaat. Dit hadden we, zeker op Schiphol, nog niet verwacht. Een vrouw voor ons in de rij zegt dat ze een doktersafspraak heeft in Duitsland. Ze moet weg als ze dit niet kan aantonen.
Als we aan de beurt zijn wordt ook ons gevraagd wat we in Portugal gaan doen. We zijn voorbereid en vertellen over onze huizenbezichtiging. De vrouw achter de balie blijft lang zoeken in haar computer. Robin zegt maar dat we met de ambassade heeft gecheckt. Dan krijgen we uiteindelijk de tickets.
Even voelen we de opluchting en lopen de rest van de procedures door op een leeg Schiphol. Zo leeg hadden we het toch niet verwacht.
Bij het boarden is het doodstil. Iedereen reist alleen. Blij dat we niet met die backpacks zijn gegaan.
Helaas roept de vrouw bij het inchecken weer om dat je een goede reden of duits paspoort nodig hebt om te kunnen boarden. Fuck het zal toch niet alsnog misgaan. Uiteindelijk mogen we mee aangezien de we overstap naar Lissabon aan kunnen tonen. De vrouw verzekert ons dat er nog checks zullen komen bij uitstappen, boarden in Frankfurt en bij Lissabon. Fijn idee.
Op Frankfurt lijkt de situatie normaal: het is er druk zoals altijd op een airport, alleen nu met mensen met mondkapjes op. Boarden gaat hier via e-checks dus we zitten zo weer aan boord.
Nu alleen nog de airport in Portugal uitkomen en dan zijn we er. Enigszins gespannen lopen we achter de rest aan naar de uitgang.. het zal toch niet dat we voor de eindstreep nog struikelen?
Nee hoor, geen enkele controle hier in Portugal. We staan zo buiten in het zonnetje. Nu alleen nog even een onderkomen regelen.. maar dat is zo gelukt met het grote aanbod!