Armenië

Toch maar weer even een verhaaltje op de blog over onze belevenissen in Armenie en Georgie.
Al op de reis hier naartoe ontstonden de eerste verhalen. Aangekomen op Warschau airport kon Robin zijn ticket voor de volgende vlucht niet meer openen waardoor we bij de paspoortcontrole uit elkaar gingen. Gelukkig hadden we nog wat tijd dus Robin ging een nieuw ticket halen bij de service desk. Hij kreeg vervolgens het ticket met Ms Kruiswijk erop maar dat was voor de zorgvuldige controleurs van de Poolse douane voldoende om naar de gate te mogen. Het boarden met twee keer hetzelfde ticket en stoelnummer bleek toch wat minder makkelijk te gaan. Helaas Robin z'n ticket bleek niet te bestaan. Hij mocht niet mee. Na druk gebel en geen uitleg naar ons toe leek het erop dat we de vlucht gingen missen aangezien de vertrektijd verstreken was. Het ticket bleek als no show gecanceld te zijn in Amsterdam. Uiteindelijk was het dan ineens toch opgelost en konden we als nog samen verder naar Yerevan.
Om 4 uur s nachts kwamen we de airport uit en een oude mercedes met geurig tapijt als bekleding bracht ons naar het hotel. Na even voor een dicht hek gestaan te hebben konden we toch binnenkomen en inchecken.
Yerevan bleek een prachtige stad en een stuk moderner dan we dachten, maar wel zonder al te veel toeristen. De hitte zorgde ervoor dat we ons programma vaak wat aan moesten passen en daardoor lange lunches in de schaduw moesten houden. Dat was natuurlijk flink balen. De Armeense keuken beviel ons wel met de vele verse salades en prima kebabs (niet zoals die vieze van thuis).
De dagen in Yerevan vlogen voorbij en het was tijd om onze auto op te halen voor het vervolg van de reis. Het werd een rode nissan micra waarmee we de bergen van Armenie en Georgie zouden verkennen. Tijdens onze ritjes met de taxi hadden we al gemerkt dat de manier van rijden wat afwijkt van wat we gewend zijn dus we waren blij toen we Yerevan uit waren. De reis begon met een kort ritje van een uur naar Tsaghkadzor, een bekend Armeens wintersportoord. Wat we daar gingen doen in de zomer? Nou dat wisten zelf eigenlijk ook niet. Het was hier in ieder geval even lekker cool (28 graden) vergeleken met Yerevan (39 graden). Het bergdorp bood weinig interessants voor ons afgezien van een tochtje met de skilift dus besloten we de volgende dag naar Lake Sevan te gaan; het grote en bekende meer van Armenie. Het meer was prachtig met helderblauw water. De voorzieningen lieten wat ons betreft nog wat te wensen over.. de Armenen komen hier met de familie naartoe om vakantie te vieren en te BBQ-en. Dit leverde mooie taferelen op maar het gebrek aan restaurantjes of een bar met parasol deed ons toch weer vertrekken na een paartjes uurtjes.
Dilijan stond op het programma voor de dag erna. Een groot national park waar je mooi kan wandelen. Dat deden we. In alle rust want ook hier waren we de enige toeristen. Aangezien we tijdens onze eerdere dagen al aardig wat opgezette beren hadden gezien grapte Romee *wat moet ik eigenlijk doen als we zometeen ineens oog in oog staan met een beer?* Robin haalde zijn schouders op en we liepen verder op zoek naar een pad. Enige tijd later vonden we het pad en een picknick stalletje midden in de bergen iets waar ze hier in Armenie gek op zijn. We zwaaiden naar de mensen dier er zaten en vervolgden onze weg. Opeens werden we nageroepen met de vraag 'do you want food?' Voordat Robin kon antwoorden stond Romee al in het picknickhuisje hadden te schudden met de Armeens-Russiche dame die ons uitnodigde voor de lunch met haar oma, zusje en nichtje. Ondanks dat we net gegeten hadden was er nog plek voor de simpele maar smaakvolle lunch van aardappelen, komkommer, tomaat, wortel, paprika en wat brood. Eindelijk iemand die goed Engels sprak. De meeste mensen spreken hier alleen Russisch en met onze vijf woorden Russisch levert dat weinig gesprekken op. Zo kwamen we erachter dat dit inderdaad een gebied was met veel beren dus dat we niet te ver omhoog moesten gaan. Oeps! Na de lunch dus maar bergafwaarts gegaan door de vele velden met bloemen en vlinders. s Avonds kregen we in ons hotel een heerlijk maal met allerlei Armeense gerechten met een prachtig uitzicht op de bergen en toen was het alweer tijd om door te gaan richting Tbilisi. Robin maakte hier bijna een kleine denkfout door het ontbijt over te slaan en op weg te gaan naar Georgie maar Romee vond dit een uiterst slecht plan. Na een vorstelijk ontbijt met een tafel waarvan een heel weeshuis had kunnen eten gingen we dan toch op de naar naar de Georgische hoofdstad.