Kuala Terrenganu & Pulau Redang

Waarschuwing vooraf: dit verhaal is misschien niet zo geschkt voor meisjes rond een jaar of veertien.

Met het mooiste uitzicht van de wereld typen we dit verhaaltje voor jullie. Rechts een privestrand met hagelwit zand en veel palmen, links een zelfde plaatje dat zo in een film voorbij zou kunnen komen en recht voor ons een helderblauwe zee met een paar bootjes en onbewoonde eilanden.

Maar we slaan hierbij wel heel veel over want op het moment van schrijven zit de trip naar het prachtige Pulau Redang (ja google dat maar eens even) er alweer bijna op. Het is alweer een dag of vier geleden dat we vertrokken vanuit Kuala Lumpur naar Kuala Terrenganu. Per bus want er stonden nog genoeg vluchten gepland om Maleisie vanaf boven te bekijken. Groener en groener... werden eerst onze gezichten. Maar na een primatourtje gold dit gelukkig alleen nog voor het landschap. Zware regenbuien maakten plaats voor strakblauwe lucht. Nu dreigde er nog slechts het gevaar dat we niet aan zouden komen, want die chauffeur... laten we het daar maar niet meer over hebben! Over Kuala Terrenganu valt niet super veel te vertellen, we waren hier zelf de attractie aangezien er verder bijna geen toeristen waren. Hier bezochten we china town en de lokale markt waarna we de stad wel hadden gezien (leuk voor een dagje en dat was precies de tijd die we daar hadden)

07:47 Huh? Wat? Robin! Hoe kan dit! Staat mn telefoon op de verkeerde tijd of hebben we een probleempje? We zouden deze dag namelijk om acht uur opgehaald worden door de taxi om met de boot naar het eiland te gaan (en dat is geen bootje dat ieder half uur gaat, maar maar een keer per dag). Helaas bleek Robins wekker dus niet gegaan en was het goed dat de natuurlijke wekker zijn werk nog wel deed anders zou dit verhaal er weer anders uit gezien hebben. Hieruit bleek wel dat wij met zn tweeen ook nog best op kunnen schieten en om acht uur stonden we klaar bij de taxi. Een paar uur later kwamen we aan in het paradijs waar we met onze rugzakken over het wiebelige houtje piertje richting ons verblijf liepen.

Na genoten te hebben van een goede lunch met rijst kip en wat groenten,weten jullie meteen wat we hier altijd eten (nee hoor de smaken zijn steeds weer anders maar kip en rijst zijn de basis deze vakantie), besloten we mee te gaan met de snorkeltrip.

Dat was me wat. In het begin ging alles prima. Een beetje gesnorkeld, geen geweldig mooie plek maar toch prima vermaak. Maar toen Romee weer de boot in klom begon de misselijkheid al snel op te komen. Het water in dan maar weer. Helaas mocht ook dat niet baten en binnen de kortste keren konden de vissen (die hier in dot marine park absoluut niet gevoerd mogen worden) genieten van paksoi, kip en rijst. Geheel voorgekauwd. Gelukkig gingen we kort daarop weer terug naar het resort waar het tea time was (als ik dit schrijf klinkt het alsof we in een massaal turks resort zitten maar dat is absoluut niet zo, het is juist all in omdat er hier verder niks is aan restaurants oid).

Na deze dag vol indrukken begon het flink te regenen en onweren en besloten we dat we wel eens vroeg naar bed konden gaan, ook aangezien het ontbijt hier tussen half acht en half negen geserveerd wordt (lunch om 13:00 dus jullie snappen dat er ontbeten moest worden). Een paar uur later, nog steeds flinke buien, ging Romee even naar de wc. En wat gebeurde er? Bij het doortrekken kwam er een spin zo groot als mijn hand onder het randje van de wc vandaan. Doodeng. Zeker als je niet weet wat de spinnen hier allemaal doen. Snel maar Robin wakkermaken dan kan die hem weghalen (feministe die ik ben). Robin vond dat Romee eerst zelf maar eens het beest moest wegjagen of in ieder geval de badkamerdeur sluiten. Na een paar angstige kreten ging Romee dan maar op naar de badkamer. Helaas kwam Karel hard richting deur rennen en was Romee binnen een halve seconde weer in bed. Ook Robin vond dat Kareltje, onee Karel de grote, snel op moest rotten maar was ook niet heel happig op dit beest. Daar stond hij dan om kwart over vijf s morgens gewapend met een bezem in de ene hand en de prullenmand in de andere. Uiteindelijk is het gelukt om hem door het badkamerraam naar buiten te werken. Van slapen kwam het niet meer die nacht.

De volgende dag ging Robin op onderzoek uit en ontdekte dat er een enorm gat in het gaas voor het raam, dat verder niet dit kon, zat. Dit hebben we maar snel even gemeld bij de receptie die te kennen gaf dat ze zon verhaal nog nooit hadden gehoord. Gelukkig was het gaas hierna snel gemaakt en hebben we de kamer maar eens goed gecontroleerd want we moesten er toch echt nog twee nachten in slapen.

Verder gelukkig alleen nog maar mooie en wat lievere beestjes gezien. Zo komen de eekhoorns hier uit de palmen naar beneden klimmen, zitten er overal kleine sprinkhanen, zien we onder water veel mooie vissen en waren we gisteravond getuige van een hagedis die een vlinder zo groot als een hand wilde gaan aanvallen (niet gelukt door eem stel chinezen die er met een bezem op gingen meppen). Ook hebben ze hier veel schildpadjes omdat ze hier hun eieren leggen en daarna zorgen de mensen van ons verblijf ervoor dat ze niet opgegeten worden en blijven ze tot ze ongeveer vier maanden oud zijn daar. Iedere dag mogen ze ook even zwemmen in zee :) Vanmorgen tijdens het snorkelen hebben we ook nog een haai gezien. Geen jaws (scheelt want t was dus ook niet zo eng) maar toch een haai.

Dat was het wel voor nu. Morgen checken we uit bij het paradijs zonder dat al te willen natuurlijk maar de reis gaat door. Eerst met de boot natuurlijk en dan brengt de taxi ons in drie uurtjes naar Kota Bharu. Liefs xxx